Tendinopatia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego to problem okolicy barku często konsultowany przez ortopedów, fizjoterapeutów i trenerów. Tendinopatia najprościej ujmując jest procesem zapalnym (tendinitis) lub/i zwyrodnieniowym (tendinosis) ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego prowadzącego do bolesnego ograniczenia funkcji barku. Wewnątrz ścięgna powstaje totalny chaos – nieprawidłowa przebudowa, obniżenie jakości kolagenu, wnikanie niepotrzebnych naczyń. Spróbujmy obrazowo: dom marzeń z folderów VS patodeweloperka. Doleje jeszcze oliwy do ognia przypominając, że źle leczona lub zaniedbana tendinopatia prowadzi do pełnego ograniczenia funkcji kończyny, stałego, przeszywającego bólu, a nawet do zerwania ścięgna!
- Mięsień nadgrzebieniowy rozpoczyna się w dole nadgrzebieniowym łopatki oraz na powięzi nadgrzebieniowej (spójrz na obrazek).
- Przyczep dalszy to silne i krótkie ścięgno znajdujące się na powierzchni górnej guzka większego kości ramiennej, ścięgno łączy się też z torebką stawu ramiennego.
- Unerwienie mięśnia: nerw nadłopatkowy (C5-C6).
- Funkcja mięśnia: odwodzenia i rotacja ramienia, napięcie torebki stawu ramiennego.
- Mięsień nadgrzebieniowy wraz z mięśniami podgrzebieniowym, podłopatkowym i obłym mniejszym współtworzą stożek rotatorów, dzięki któremu możemy odwodzić ramię i wykonywać rotację. Te ruchy są niezbędne, aby rzucić piłkę Azorkowi, wyjąć talerz z kuchennej szafki, włożyć płaszcz czy uczesać czuprynę.
- Pamiętaj, że siłą skurczu mięśnia steruje układ nerwowy! Jeżeli układ nerwowy będzie przeciążony może chronić słabe punkty organizmu obniżając napięcie niektórych mięśni (tzw. hipotonia mięśniowa). Ból barku czy łopatki często wynika z wyhamowania m. nadgrzebieniowego, najszerszego grzbietu, podłopatkowego, zębatego przedniego, m. mos. Przyczyną takich zaburzeń są zwykle: nierozpracowane urazy w obrębie kończyny górnej, twarzy lub głowy, blizny po operacjach w obrębie jamy brzusznej, tatuaże czy kolczyki w w/w okolicach, chroniczny stres i niska regeneracja, które dopinają nasze mięśnie karku i barków.
- Przeciążenia mechaniczne to skutek: wad postawy, np. zgarbiona sylwetka, protrakcja głowy i barków (co da przeciążenie kręgosłupa szyjnego), osłabione/wyhamowane mięśnie brzucha i okolicy łopatki, wykonywanie ruchów z częstym unoszeniem rąk ponad głowę, noszenie ciężkich przedmiotów, upadek na wyprostowaną kończynę górną czy szarpnięcie za nią
- Przeciążenia sportowe: niepoprawna technika wykonywanych ćwiczeń, zwłaszcza w dyscyplinach siłowych i wymagających powtarzalnych ruchów barku: piłka ręczna, siatkówka, tenis ziemny, pływanie, pchnięcie kulą, rzut młotem, golf, zawodowi pływacy, a także za wysoka objętość czy progresja treningowa, niska regeneracja.
- Skutek innych patologii – zespół ciasnoty podbarkowej, choroba zwyrodnieniowa stawu, choroby metaboliczne, stosowanie niektórych leków – więcej info znajdziesz w naszym kursie on-line.
Terapia tendinopatii nadgrzebieniowego
W zależności od przyczyny wystąpienia tendinopatii u naszego pacjenta sprawdzi się:
- Opracowanie odcinka szyjnego, górnego otworu klatki piersiowej, barku, mm piersiowych i pachy. Cel: zmniejszenie napięcie tkanek miękkich, zmniejszenie kompresji na naczynia, nerwy i więzadła. Tu świetnie sprawdzą się wszelkie techniki tkanek miękkich, MTG, praca płynowa
- Opracowanie blizn pozabiegowych i stanów po urazach; cel: przywrócenie mobilności tkanek oraz przebodźcowanie receptorów podrażnionych urazem. Tu stosuję: terapia blizn, suche igłowanie, bańkę chińską, elementy masażu – rozcieranie (tatuaże, poparzenia), pinoterapia (urazy mięśni, więzadeł, kolczyki), odciążenie kinesiotapingiem, a po stłuczeniach głowy i urazach twarzy – terapia czaszkowa, techniki odruchowe AUN
- Terapia wisceralna w przypadku towarzyszących objawów gastrycznych
- Terapia manualna stawów obwodowych i kręgosłupa; cel: przywrócenie zakresu ruchu stawów, prawidłowej biomechaniki kręgosłupa i łopatki, centrowania głowy k. ramiennej
- Trening funkcjonalny – najważniejszy etap terapii tendinopatii !! Cel: trening kolagenowy dla lepszej jakości ścięgna, przywrócenie prawidłowej postawy ciała, odbudowanie siły i masy mięśniowej, nauka poprawnej techniki wykonywanych ćwiczeń, stopniowe obciążanie ścięgna do odzyskania pełnej funkcji kończyny
- Fizykoterapia działa wspomagająco, najczęściej zaleca się krioterapię miejscową, falę uderzeniową, laseroterapię wysokoenergetyczną.
- Edukacja pacjenta: wyłapanie błędów treningowych, poprawa regeneracji (nawodnienie, sen, etc), wskazania przyczyn wystąpienia tendinopatii, wytłumaczenie procesu leczenia (czas, regularność, cierpliwość).
- Konsultacje innych specjalistów wg wskazań: reumatolog, internista, psychoterapeuta, etc.
Przeprowadzono badanie naukowe, gdzie wykonano obrazowanie (USG, MR) barków, które nigdy nie bolały, w większości barków znaleziono nieprawidłowości w obrębie m. nadgrzebieniowego.
Dlatego zawsze stawiaj na dokładną diagnostykę, zrozumienie patologii i uderzenie w jej przyczynę. Wówczas skuteczność terapii zaskoczy zarówno pacjentów, jak i Ciebie 😊
A jeżeli chcesz lepiej zrozumieć tendinopatie, poznać sprawdzone zestawy ćwiczeń w konkretnych jednostkach – zajrzyj do kursu on-line, który stworzyłam dla Was wraz z najlepszymi trenerami – Markiem Kusiem i Kubą Łoskiem.
Do usłyszenia, Basia Parol
