Wprowadzenie
Tytułowa zasada przypisywana Hipokratesowi dotycząca etyki w medycynie, jest jedną z najważniejszych, jakie słyszymy na pierwszych zajęciach podczas nauczania akademickiego. W gabinecie powinna być nierozłączna z naszą praktyką. Stawianie bezpieczeństwa pacjenta i jego zdrowia pozostaje naszym priorytetem.
Zgłaszane przez pacjenta objawy zawrotów lub bólu głowy, nudności czy uczucie trzeszczenia w odcinku szyjnym powinny być dla nas alarmujące. Niestabilność czaszkowo-szyjna jest rzadką jednak występującą, średnio 1 na 170 przypadków, przyczyną powyższych dolegliwości. Niestabilność czaszkowo-szyjna dotyczy kompleksu C0-C2 i można ją podzielić na niestabilność szczytowo-potyliczną C0-C1 oraz niestabilność szczytowo-obrotową C1-C2.
Mechanika
Podczas wykonywania ruchu głową, zachodzi ruch w kręgach szyjnych między sobą. Są one stabilizowanie odpowiednimi strukturami, które będą ograniczały zbaczanie z toru ruchu jednego kręgu względem drugiego. W chwili, gdy dochodzi do uszkodzenia tkanek stabilizujących, głównie więzadeł, mówimy o niestabilności kręgów względem siebie.
Uszkodzeniu najczęściej ulegają struktury jak: więzadło poprzeczne zęba obrotnika oraz więzadła skrzydłowate. Najczęstszymi przyczynami są wypadki komunikacyjne oraz urazy w obszarze głowy i szyi. Oprócz urazów mechanicznych należy także podkreślić, że mogą występować pewne choroby lub zespoły, które będą wpływały na stabilizację i funkcje struktur więzadłowych. Do takich chorób zaliczamy zespół Downa, której towarzyszy wiotkość więzadeł stawów lub zespół Ehlersa-Danlosa, gdzie występują genetyczne mutacje tkanki łącznej oraz kolagenu.
Przyczyny i Testy
Do najczęstszych objawów niestabilności czaszkowo-szyjnej zaliczyć możemy bóle głowy i odcinka szyjnego, zawroty głowy, nudności i wymioty, wtórne nadmierne napięcie w odcinku szyjnym, pierwotne osłabienie napięcie w obręczy barkowej a także wiele zaburzeń autonomicznych.
W przypadku powyższych objawów warto uzupełnić diagnostykę o elementy testów, dzięki którym obierzemy kierunek w terapii lub zalecimy dalszą diagnostykę obrazową lub specjalistyczną.
Testami, które mogą pozwolić ocenić niestabilność czaszkowo-szyjną i ocenić wydolność więzadłową są:
– Test więzadła poprzecznego zęba obrotnika
– Shift tylno-przedni
W przypadku pozytywnych wyników oceny niestabilności struktur więzadłowych lub jakichkolwiek wątpliwości należy pacjenta skierować do lekarza specjalisty oraz na szereg badań radiologicznych, takich jak RTG czynnościowe kręgosłupa szyjnego, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny czy celowane zdjęcie na ząb obrotnika.
Jeśli stawiasz na bezpieczną pracę i skuteczną diagnostykę, świetnym rozwiązaniem jest nasze szkolenie hybrydowe z odcinka szyjnego, więcej informacji znajdziesz poniżej.
Do usłyszenia, Piotr Baćmaga
