Wprowadzenie
W anatomicznej mozaice naszego ciała, przepony funkcjonalne wyłaniają się jako kluczowe struktury, tworzące poprzeczne membrany, oddzielające przestrzenie wewnątrz organizmu. Te struktury nie tylko wyznaczają granice poszczególnych jam ciała, lecz także tworzą cylindry ciśnieniowe, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania wielu układów i procesów życiowych. Przepony te, rozlokowane strategicznie w obrębie głowy i szyi, klatki piersiowej, jamy brzusznej oraz miednicy, odgrywają istotną rolę w komunikacji pomiędzy różnymi obszarami ciała, a także w zapewnieniu optymalnych warunków dla procesów oddechowych, krążenia krwi, trawienia i innych kluczowych funkcji życiowych.
Przepony funkcjonalne to zbiory struktur anatomicznych, które oddzielają różne jamy ciała, tworząc jednocześnie zależne od siebie cylindry ciśnieniowe. Przykładowo, wyróżniamy cylinder jamy brzusznej, klatki piersiowej oraz szyi. Ich kluczową rolą jest umożliwienie komunikacji między komorami ciała, wspomaganie prawidłowego oddechu, krążenia krwi, limfy, a także ułatwianie trawienia i wielu innych procesów niezbędnych dla życia.
W obszarze tułowia, bo to na nim chcemy się głównie skoncentrować wyróżniamy cztery przepony funkcjonalne. Idąc od okolicy głowy możemy wyróżnić:
- Trójkąt podpotyliczny z okolicą kości gnykowej
- Przeponę górnego otworu klatki piersiowej
- Przeponę oddechową
- Dno miednicy z przeponą moczowo-płciową
Oprócz czterech wspomnianych struktur inne koncepcje terapeutyczne wyróżniają również przeponę w obszarze stopy oddzielającą górny i dolny staw skokowy, przeponę kolana, a także kilka przepon w obszarze głowy m.in. namiot móżdżku czy przeponę siodła tureckiego.
Koncepcja pracy z przeponami funkcjonalnymi wpisuje się w model leczenia osteopatycznego. Osteopatia, oparta na pięciu modelach terapeutycznych, wyróżnia model krążeniowo-oddechowy, który obejmuje właśnie pracę z tymi strukturami.
Celem pracy z przeponami funkcjonalnymi jest osiągnięcie homeostazy komórkowej poprzez odpowiednie odżywienie, natlenienie oraz usuwanie zbędnych metabolitów. Poprzez optymalizację mechanizmów oddechowych i cyrkulacji płynów, praca ta dąży do poprawy odpowiedzi immunologicznej oraz ogólnosystemowej, usprawniając funkcjonowanie całego organizmu.
Badanie przepon funkcjonalnych obejmuje różnorodne metody diagnostyczne, takie jak analiza posturalna pod kątem przepon, testy sprawdzające jakość ruchu w różnych pozycjach oraz badania zakresów ruchomości z osią obrotu na danej przeponie. Wykorzystywane są także techniki manualne, takie jak protokoły badawcze wykorzystujące kompresję, elewację, translacje boczne oraz rotacje w różnych obszarach ciała.
Wszystkie te narzędzia służą kompleksowej analizie stanu przepon funkcjonalnych, pozwalając terapeutom na skuteczne identyfikowanie problemów i wypracowywanie odpowiednich strategii terapeutycznych.
To jak dokładnie badać obszary przepon funkcjonalnych oraz jakie leczenie terapeutyczne wdrożyć mówimy w naszym najnowszym szkoleniu „INTEGRACJA PRZEPON FUNKCJONALNYCH”.
Do usłyszenia, Michał Dzierzgwa
