Masaż tkanek głębokich to forma pracy z tkanką łączną. Jego znaczna część wywodzi się z integracji strukturalnej (tzw. Rolfingu), koncepcji zapoczątkowanej przez Idę Rolf. Masaż tkanek głębokich zawiera także elementy rozluźniania mieśniowo-powięziowego oraz terapii punktów spustowych. Nie da się natomiast jednoznacznie określić kto jest autorem i twórcą tej formy masażu. Sam masaż nie jest ograniczony do żadnego schematu postępowania. Nie jest także związany z jedną osobą czy nawet szkołą. Opiera się na doświadczeniach i technikach zaproponowanych przez wielu autorów, gdzie warto wymienić nazwiska takie jak: Ida Rolf, Thomas W. Myers, Art Riggs, John Smith, Enrique Fabian Fernandez, Carol J. Manheim czy Jane Jonhson.

Koncepcja masażu tkanek głębokich proponowana jest przez wielu autorów oraz wiele szkół terapeutycznych. Dlatego, tak jak w przypadku innych form pracy z ciałem, może różnić się w zależności od nauczyciela. Z czasem uczniowie i terapeuci którzy uczyli się i stosują masaż tkanek głębokich w swojej codziennej pracy modyfikują ją i stwarzają swój własny niepowtarzalny sposób pracy. Jest to możliwe dzięki unikalności i uniwersalności tej koncepcji. Należy także podkreślić, że techniki stosowane w tym masażu mogą być modyfikowane w zależności od cech masującego oraz pacjenta.

Jak na pewno zauważyliście masaż tkanek głębokich to główne narzędzie naszej pracy. Uwielbiamy tą koncepcję, ponieważ daje olbrzymią swobodę praktykującemu. Można także swobodnie przenieść ją do każdej dziedziny gdzie pracujemy z ciałem. Będzie to świetna metoda zarówno dla masażysty jak i fizjoterapeuty, bez względu na to jakich masz pacjentów. Spokojnie można zastosować ją u pacjentów ortopedycznych, neurologicznych, w sporcie, w kosmetyce, pediatrii, geriatrii, kosmetyce czy relaksacji. Wystarczy, że zmienisz sposób myślenia i do każdego pacjenta zaczniesz podchodzić indywidualnie.